In de korte maar hevige ’horrorwinter’ van februari 2012, die ongeveer tien dagen duurde en nogal wat Elfstedenkoorts veroorzaakte, begaf mijn ouwe trouwe Mazda 626 het. Hij had bijna 333.333 kilometer op de teller, zat nog strak in de lak, stond solide op de bandjes, maar de membramen van de LPG-installatie konden de kou niet langer trotseren.
Helse knallen
Kennelijk was er wat vocht in die membramen terechtgekomen. Tijdens de koude golf met temperaturen van dik onder nul op de schaal van Celsius waren de membramen bevroren. Normaal autorijden was schier onmogelijk: als de motor niet liep, kon ik hem nauwelijks meer aan de gang krijgen. Starten ging gepaard met helse knallen.
Als-ie eenmaal liep, had ik minstens vier benen nodig om de motor aan de praat te houden: dubbelklutsen, tussengas, remmen, gas geven en vice versa. Dit allemaal tegelijkertijd, onder het uitstoten van zoveel luchtvervuilende stoffen, dat zelfs een bejaarde dieselauto er nog wat van kon leren.
Verleden tijd
Tijdens een lunch bij restaurant ’De Witte Bergen’ in Eemnes viel mijn oog op een kranten-advertentie van Autobedrijf Fred Janssen in Huizen. Daar hadden ze een champagnekleurige (ja, toe maar) Chevrolet Captiva 3.2 V6 in de aanbieding. Lopend op LPG.
Ik ernaar toe. Even rond de SUV gestruind, tegen de banden geschupt, motorblok bekeken, vervolgens onderhandelen met verkoper Steven Borger en de zaak was rond.
Zonder proefrit, want ik kende de Captiva maar al te goed. Zo was ik in 2005 met PR-man Pieter Stokman van Chevrolet Nederland in de Daewoo-fabriek bij Seoul in Zuid-Korea. Hier liepen toen de eerste exemplaren van deze nieuwe SUV van Chevrolet van de band. Daar maakte een Daewoo-topman destijds ook de naam ’Captiva’ bekend.
Kenners weten dat de naam Daewoo in Europa een paar jaar daarvoor was gewijzigd in Chevrolet. In die fabriek bij Seoul werd ook de Opel Antara, het zustermodel van de Captiva, gebouwd.
Inmiddels allemaal verleden tijd. Chevrolet is in Europa helemaal van de markt verdwenen. (op speciaal verzoek zijn nog wel de Chevrolet Corvette en de Chevrolet Camaro te koop; vraag ernaar bij uw Opel-dealer!!)
Vurige paarden
Vergeleken met mijn klassieke gelijnde Mazda 626 – nog zonder airbags, geen airco, enzoverder – kwam ik van de hel in de hemel. In de Captiva met kenteken 45-ZD-KL zat onder meer een Bluetooth-aansluiting. Niet dat ik daar met mijn ouwe Nokia-mobieltje wat mee kan, maar toch leuk om te hebben…
Verder omvatte de luxe uitrusting onder meer met leder bekleed meubilair (heb ik thuis niet eens, maar ja bij mij thuis is alles van ’KLW Design’, waarbij KLW staat voor ’Kring Loop Winkel’), stoelverwarming, een Pioneer audio annex navigatie-systeem, airco, een elektrisch schuifdak, een kompas met N, E, W, S, oftewel NEWS (een begrip waar een echte journalist altijd weer blij van wordt…), centrale deursluiting plus onder de motorkap – zoals gezegd – een V6-krachtcentrale, die op volle toeren maar liefst 230 vurige paarden in galop bracht.
Vijf poten
Toppunt van genot was de CD-speler, die deel uitmaakt van het audio-sat-nav-systeem. Stop de live-cd van ’Eric Clapton in de Keulse Arena’ erin, wacht tot ’slowhand’ bijvoorbeeld ‘Layla’ of ’Cocaine’ speelt en het is alsof ik op de eerste rij in Ahoy zit. Wat zeg ik: het klinkt beter dan in Ahoy. Volume wijd open en hallucinerend ontstijg ik m’n schedeldak. Allright!
Hé, denkt u nu als brave lezer dit tot hier is gevorderd. Waarom staan de alinea’s hier voor in de verleden tijd? Wel de champagnekleurige Chevrolet Captiva 3.2 V6 met kenteken 45-ZD-KL begon afgelopen najaar kuren te vertonen. In het dashboard gingen steeds meer waarschuwingslampjes branden. Soms liep de motor zo onregelmatig dat hij – met name als-ie na een koude start even stationair moest draaien – afsloeg. Dan weer leek het alsof-ie slechts op vijf poten liep, of op vier. Bij lange reizen vreesde ik met grote vreze of ik de eindstreep wel zonder kleerscheuren zou halen. Lang verhaal kort: dat was geen doen.
Harttransplantatie nodig
In de werkplaats van Autobedrijf Fred Janssen werden diverse diagnoses gesteld. Maar de echte oplossing werd niet gevonden. Midden december moest geconstateerd worden dat er zoveel mis was met de motor dan wel met de elektronika of beide, dat alleen een harttransplantatie uitkomst kon brengen.
Maar ja, een nieuwe motor kopen, monteren etcetera zou nogal in de papieren gaan lopen. Goed raad is nu eenmaal duur, u kent het spreekwoord. Bovendien naderde de teller van de Captiva inmiddels de kwart-miljoen. Dus de hele auto had inmiddels al heel wat kilometers onder zich laten doorglijden. Terwijl je – net als bij mensen – maar moet afwachten of het organisme het nieuwe hart wel accepteert. Of dat je van de regen in de drup komt.
Iedereen blij
Dit alles overwegende kom ik weer terecht op de stoel bij verkoper Steven Borger. We beginnen een soort sociologisch-filosofisch gesprek.
Steven: ”Hoe beviel die Captiva?”. Ik: ”Uitstekend. Eigenlijk zou ik niets liever willen dan in die auto te blijven rijden. Ik vond alles geweldig: het rijgedrag, het zitcomfort, de luxe, de LPG-installatie, die gezien de V6-motor eigenlijk best zuinig liep”.
”Zullen we ’ns op internet kijken of er nog ergens zo’n Captiva wordt aangeboden”, oppert Steven. ”Mij best”, antwoord ik enigszins gelaten.
Na een paar rondjes langs de velden, draait Steven het scherm van zijn laptop mijn kant op. ”Kijk nou. Precies zo’n auto als jij hebt staat in Goes”.
Inderdaad. Van dezelfde serie, zelfde kleur, zelfde bouwjaar (misschien zelfs wel dezelfde bouwweek), ook een luxe, zevenzits Chevrolet Captiva 3.2 V6. Maar niet op LPG en zonder bluetooth, zonder Pioneer sat-nav.
Steven: ”Als we nou bij Autogas-specialist Van der Bilt in Amsterdam Geuzenveld ’ns een LPG-installatie laten inbouwen, we zetten alle andere apparatuur, zoals de Bluetooth en Pioneer audio-sat-nav, over, we lopen de auto helemaal na, nieuwe banden eronder, een half jaar garantie en we geven een stevig bedrag voor jouw oude auto, kunnen we het dan eens worden?. Ik: ”Dat lijkt me wel”.
Steven gaat aan het bellen, probeert nog wat van de prijs van de wagen in Goes af te pingelen. Overlegt met zijn chef of dat allemaal geregeld kan worden. Ook de chef werkplaats moet de auto inplannen. We stoeien nog even over het bedrag. We schudden handen. Iedereen blij.
Iedereen stomverbaasd
Zodoende rijd ik nu al weer een paar maanden in een fraaie champagnekleurige (ja, toe maar) Chevrolet Captiva 3.2 V6, dit keer met kenteken 24-ZF-LN. Die dus als twee druppels water lijkt op die andere, ingeruilde Captiva. Helemaal identiek, maar toch anders.
Zodat ik inmiddels menigeen op het verkeerde been heb gezet met de vraag: ”Hoe vind je mijn nieuwe auto?”. ”Die auto had je toch al…”, reageert iedereen dan stomverbaasd.
Ik geef het eerlijk toe: het is ’n beetje een flauwe, kinderachtige grap. Maar mag ik ook ’ns een keer….
