Toyota gaat extreem
Laat ik mij eufemistisch uitdrukken. Toyota staat niet direct bekend om zijn gewaagde modellen, de huidige GT68 daargelaten. De komst van de extravagante C-HR heeft de tongen dan ook los gemaakt. Is het Japanse merk doorgeschoten? Het lijkt er niet op. Even een quote uit een persbericht van de Nederlandse Toyota- importeur: ”We ontvangen veel gepassioneerde reacties over het geslaagde design en de fantastische rijeigenschappen. Toonaangevende bedrijven hebben al voor de C-HR gekozen”.
In korte tijd liep het orderboek vol. Op 23 december stond de teller al op 1.750 stuks en de verwachting is dat nummer 2.000 voor eind december genoteerd zou zijn. Kennelijk heeft Toyota een gevoelige snaar geraakt. Zal zonder enige twijfel nieuwe klanten aantrekken. Of bestaande klandizie zo enthousiast zullen zijn, zal moeten blijken. Toyota-rijders kiezen hun auto op basis van vaak andere argumenten dan het design. Degelijk- en betrouwbaarheid.
Deze bespiegelingen laten onverlet dat Toyota met de C-HR (Coupé-High Rider) natuurlijk wel een zeer opvallende compacte crossover in het hart van het segment heeft gelanceerd. En dat voor een concurrerende prijs, die begint bij 25.250 euro voor de 1.2 Comfort. Ik heb gereden met de 1.8 Hybrid Premium en die kost standaard 35.260 euro. Met 18-inch lichtmetalen wielen (1.633,11 euro) en in Ash Grey metallic lak (795 euro) komt de prijs uiteindelijk op 37.688,11 euro.
Concurrenten
Als ik naar het design van de C-HR kijkt, dan dringt zich direct de vergelijking op met de Nissan Juke, ook al zo’n buitenbeentje. Maar de C-HR is een maatje groter. Hoort thuis in het segment met de Nissan Qashqai, Renault Kadjar, Mitsubishi ASX, Ford EcoSport, Seat Ateca, Honda HR-V, Hyundai Tucson, Kia Niro, Jeep Renegade, Mazda CX-3, Opel Mokka X, Peugeot 3008, Subaru XV, Suzuki S-Cross en Volkswagen Tiguan.
Gewaagd
De C-HR lijkt op het oog kleiner dan hij in werkelijkheid is. Hij ziet er gedrongen uit. Heeft een gewaagd design met sterk uitgebouwde wielkasten, een front dat krachtig overkomt, een dalende daklijn waardoor hij wel iets wegheeft van een coupé en een naar mijn smaak iets te rommelige achterzijde. Daar zitten wel heel veel lijntjes in. Bijzonder zijn de uitpuilende achterlichten en de spoilerachtige vorm van de achterklep. Boven de achterruit nog een flinke spoiler. Die overlapt de al niet te grote achterruit behoorlijk en het zicht naar achteren is daardoor beperkt. Zoals het zicht rondom (bijvoorbeeld schuin naar achteren) ook al enigszins te wensen overlaat. Wel heel fraai hoe de deurgrepen van de achterportieren in het design zijn opgenomen.
Cockpit
Het interieur van de C-HR ziet er werkelijk schitterend en zeer smaakvol uit, waarin subtiel is gespeeld met de vorm van een diamant. Het heeft ook echt een premium uitstraling met fraaie materialen, een op de berijder georiënteerde cockpit, groot kleurenaanraakscherm in het midden van het dashboard en een minimum aan bedieningsknoppen. Heel strak en modern. De stoelen bieden goede zijdelingse steun, maar zouden voor mij een iets langere zitting mogen hebben. De stoelen zijn ruim voldoende te verstellen en in combinatie met het in hoogte en diepte verstelbare stuur is een bijna ideale zitpositie te creëren. Achterin (zie foto) is de beenruimte beperkt. Dat geldt ook voor de hoofdruimte, als gevolg van de dalende daklijn.
Dre laadruimte is met 377 liter best redelijk en uiteraard is de achterbank in twee delen neerklapbaar. Hoe groot de laadruimte dan is, laat Toyota nog even in het midden.
Hybrid
De biedt de Toyota C-HR aan met 1.2 Turbo (benzinemotor) met of zonder automaat en als 1.8 Hybrid. Die is standaard gekoppeld aan de CVT-automaat (Continu Variabele Transmissie). Ik ben nooit echt een fan geweest van die bak, al worden ze wel steeds beter. Ik heb dus gereden met de 1.8 Hybrid. Daarin ligt dezelfde aandrijflijn als in de Prius. Dus een 1.8-liter benzinemotor van 70 kW/95 pk en 142 Nm gecombineerd met een elektromotor van 53 kW/72 pk en 163 Nm. Goed voor een systeemvermogen van 90 kW/122 pk. Een prima huwelijk dat voor best pittige prestaties (170 km/uur en acceleratie van 0 naar 100 km/uur in 11,0 seconden) zorgt. Als je het gaspedaal diep intrapt, begint de CVT flink te loeien. Het duurt dan even voordat de C-HR op gang komt. Laat je gas los, dan versnelt de auto eerst nog iets. Maar goed, je hebt geen andere keuze. Zuinig is de Hybrid wel. Met 18-inch wielen wordt 1 op 25,6 beloofd, maar ik vind 1 op 19,1 ook al een heel mooi resultaat.
Rijplezier
De C-HR staat op het totaal nieuwe TNGA-platform (Toyota New Global Architecture) en dat zorgt voor een dynamischer onderstel met onder meer een laag zwaartepunt en multi-link achterwielophanging. De C-HR komt hierdoor lekker dynamisch over. Heeft een direct en duidelijk stuurgedrag, een bovengemiddeld goed rijgedrag, maar mede door de 18-inch wielen wel een vrij stugge vering. Dat past ook wel weer bij de sportieve aspiraties. Standaard is de C-HR uitgerust met Toyota Safety Sense, een uitgebreid pakket actieve veiligheidssystemen waaronder een Pre-Collision System met voetgangersdetectie, Adaptive Cruise Control, Road Sign Assist en Lane Departure Alert. Dit in combinatie met een stel uitstekende remmen maakt van de C-HR een veilige auto.
Conclusie
Met de C-HR heeft Toyota een WOW-effect, zoals ze zelf zeggen, willen creëren en daarin is het goed geslaagd. Los van de vraag of je de C-HR nu mooi of lelijk vindt, is het natuurlijk wel een bijzondere auto,. Van buiten en van binnen. Plus uitstekende rijeigenschappen en een zuinige hybride-aandrijving. Geen wonder dat de verwachtingen hooggespannen zijn.
