Natuurlijk moet ik objectief een auto becommentariëren, maar ik ben ook maar een mens en heb zo mijn voorkeuren. Ik moet derhalve bekennen dat ik al een flinke tijd fan ben van de Suzuki Swift. De zesde generatie alweer. Ook de eerste Swift heb ik gereden, ergens midden jaren tachtig. Er is in die ruim dertig jaar veel veranderd.
Ik moet eerst enige nuance aanbrengen. De Swift ben ik pas echt gaan waarderen vanaf de vierde generatie. Die verscheen in 2004 op de markt en deed wat design wel wat denken aan de Mini. Generatie vijf ging nog iets meer de Mini-kant op. De nieuwe Swift, die sinds april te koop is, mag er dan misschien iets braver uitzien, maar is nog steeds leuk.
Waarom ik de Swift hoog heb zitten? Omdat het niet alleen een leuke auto is om naar te kijken, maar ook om in de rijden. En hij is ook nog eens praktisch. Zo ook de nieuwe. Die is, tegen de trend in, iets kleiner dan zijn voorganger, maar wat veel belangrijker is – zeker in verband met de brandstofconsumptie – hij is aanzienlijk lichter. En completer en veiliger.
De prijzen van de nieuwe Suzuki Swift beginnen bij 15.499 euro (1.2 DualJet Comfort). De andere motoropties zijn de 1.2 Smart Hybrid en de 1,0 BoosterJet, ook daar is een SHVS (Smart Hybrid Vehicle by Suzuki) van. De 1.0 BoosterJet is te koop vanaf 17.999 euro (Select). Ik heb veel plezier gehad aan de 1.2 Stijl Smart Hybrid. Die kost 18.999 euro (two-tone lak 699 euro)en is dan compleet uitgerust met onder meer airco, navigatie, adaptieve cruise control, kleurenaanraakscherm en 16-inch lichtmetalen wielen. Opvallend is dat de vanafprijs van de Swift exact gelijk is aan die van de Baleno en die is toch wel een half maatje groter.
Concurrenten
De Swift hoort thuis in het B-segment, maar is daar zeker niet één van de grootste en dat is een understatement. Broer Baleno – ook een B-klasser – is ruim anderhalve decimeter langer. Hetzelfde geldt voor de Opel Corsa, Peugeot 208, Renault Clio, nieuwe Nissan Micra, Citroën C3, Dacia Sandero, Fiat Punto, Ford Fiesta, Honda Jazz, Hyundai i20, Kia Kia Rio, Mazda2, Seat Ibiza, Skoda Fabia en Volkswagen Polo. Alleen de Toyota Yaris is ongeveer even groot, net als de Mini waar hij zo op lijkt.
Zweven
Wat direct aan de nieuwe Swift opvalt, is zijn totaal andere, meer agressievere neus met een flink grille, die wel wat lijkt op de singleframe grille van een Audi. Na een vluchtige blik zou je kunnen denken dat de Swift een driedeurs is geworden, maar de handgrepen van de achterportieren zijn nu rechtsboven in de deur opgenomen (frappant, bij de Nissan Micra die ik volgende week zal behandelen, is dat precies zo !). Het dak lijkt te zweven, de Swift komt robuuster over, omdat hij vier centimeter breder en een fractie lager is geworden en de achterlichten zijn niet bepaald klein te noemen. Nog steeds is het een auto die een glimlach om je mond tovert.
Verrassend
Hij mag dan één centimeter korter zijn dan zijn voorganger, de wielbasis van de nieuwe Swift is wel twee centimeter gegroeid en dat heeft een gunstig effect op de binnenruimte, die gezien de compacte afmetingen van de Swift verrassend is. De beenruimte achterin is echter beperkt en voor volwassenen alleen voldoende als de voorstoel niet in de achterste positie staat (zie foto). Dus achter mij is alleen door kinderen te zitten. De laadruimte is met 265 ruim 50 liter groter dan bij zijn voorganger en de rugleuning van de achterbank is in twee ongelijke delen neer te klappen. Helaas geen vlakke laadvloer en de tildrempel is aan de hoge kant.
De Stijl zit goed in zijn spullen en het verblijf in de nieuwe Swift is dan ook aangenaam. Hadden de vroegere Swifts een dashboard van hard plastic, dat een nogal goedkope indruk achterliet, nu ziet het er een stuk beter uit. Het is nog niet de top in de klasse, maar wel een flinke verbetering. Multifunctioneel stuur met een afgevlakte onderkant, prima airco, goed afleesbaar kleurenscherm en voorstoelen die voldoende steun geven, al mag de zitting wat langer (een probleem bij meer auto’s uit het oosten).
Milde hybride
De nieuwe Swift is opvallend licht, minimaal maar 815 kilogram. De door mij geteste 1.2 Stijl Smart Hybrid is 35 kilo zwaarder. Dit lage gewicht heeft effect op de prestaties en het brandstofverbruik. Ook op het rijgedrag, maar daar kom ik zo op terug. Onder de motorkap ligt een viercilinder met ruim 1,2 liter inhoud. Die is goed voor 66 kW/90 pk en 120 Nm (bij 4.400 toeren). Hij is gekoppeld aan een handgeschakelde 5-bak, die schakelt als een zonnetje. Dat Smart Hybrid betekent dat er een krachtiger dynamo is gemonteerd. Bij het afremmen van de motor wordt energie gegenereerd die wordt opgeslagen in een accu onder de bestuurderstoel en die energie wordt gebruikt voor wat ondersteuning bij accelereren. Je kunt dus niet puur elektrisch rijden. Maar de hulp zorgt wel voor vlotte prestaties. Van 0 naar 100 km/uur duurt slechts 11,9 seconden en de topsnelheid bedraagt 180 km/uur. De motor hoor je bij fel optrekken en hoge toeren. De trekkracht bij lage toeren is door het Smart Hybrid systeem zeker niet slecht. En aan de pomp komt een tweede verrassing. Van de beloofde 1 op 23,3 blijft in de praktijk 1 op 18,4 over en dat maak ik maar zelden mee.
Lichtvoetig
Ik ben een fan van de Swift geworden deels door zijn fijne rijeigenschappen. Het lagere gewicht van de nieuwe Swift speelt hierin nu ook een niet onbelangrijke rol. De Swift is wendbaar en voelt lichtvoetig aan. Hij stuurt licht en scherp met in de middenpositie voldoende gevoel. Hij is sportief geveerd, maar zeker niet te hard. Wel moet je met niet teveel snelheid van een drempel rijden, zo niet dan maakt de achterwielophanging een flinke klapper. Op hogere snelheid is hij stabiel, in bochten licht onderstuurd maar pas laat. Dat is simpel te corrigeren door iets minder gas te geven. Doe je dat te abrupt, dan is de Swift tot enig overstuur, maar niet iets om overstuur van te raken. De remmen zijn dik in orde. De door mij gereden Stijl is uitgerust met Radar Brake Support met Dual Sensor Brake Support, dat de bestuurder waarschuwt zodra een aanrijding met een voorligger dreigt. Remt de bestuurder niet hard genoeg, dan remt het systeem automatisch harder, tot het maximale remvermogen. Als een botsing onvermijdelijk is, remt de Swift geheel af om een aanrijding te voorkomen dan wel de gevolgen hiervan te beperken.
Conclusie
Ik ben niet van mijn geloof afgevallen. Ben en blijf een fan van de Swift, ook van de nieuwe. Persoonlijk vind ik hem er nog beter uitzien, hij is ondanks zijn compacte afmetingen heel praktisch en een genot om mee te rijden, mede dankzij zijn opvallend lage gewicht. Dat de Smart Hybrid het verbruik laag houdt, is mooi meegenomen.
