Van achter naar voor
Met de derde generatie 1 Serie laat BMW, overigens niet voor de eerste keer (2 Active Tourer), een van haar kernwaarden varen. De aandrijving verhuist van de achter- naar de voorwielen, met als belangrijkste doel de binnenruimte – altijd al een kritiekpuntje – te vergroten. Verrassend is om te zien dat de nieuwe 1 Serie fractioneel korter is en ook de wielen twee centimeter minder ver uit elkaar staan, maar dat met name de beenruimte op de achterbank en de laadruimte is toegenomen.
Dan dringt zich direct de vraag op of deze rigoureuze verandering het karakter van de 1 Serie zodanig heeft veranderd, dat het niet echt een BMW meer is. Laat ik daar maar direct antwoord op geven en u niet langer in spanning houden. Het antwoord is: nee. De nieuwe 1 Serie heeft nog heel veel BMW genen. Genoeg om bij de finalisten voor de verkiezing van Auto van het Jaar 2020 te behoren.
En eerlijk gezegd heeft de doorsnee automobilist alleen maar baat bij een voorwielaandrijver, omdat die onder lastige omstandigheden (regen en sneeuw) gewoon beter onder controle te houden is.
De aandrijving dus van achter naar voor, dus de motor is dan ook niet meer in lengte maar dwars geplaatst. Dit heeft als consequentie dat een zescilinder niet meer in de motorruimte is te lepelen. In de 1 Serie dan ook alleen maar drie- en viercilinders, benzine en diesel. Ik heb gereden met de 118d met 7-traps automaat met dubbele koppeling. Prijs: 42.199 euro. Aan mijn testauto hing een prijskaartje van 59.202,31 euro. Dit onder meer door Model M Sport (3.295 euro), Storm Bay metallic lak (1.550 euro), BMW Executive Edition (1.995 euro), High Executive (1.495 euro), 18-inch V-spaak lichtmetalen wielen (1.292 euro), glazen panoramadak (1.175 euro) en elektrisch verstelbare voorstoelen (1.014 euro).
Concurrenten
Een van de redenen dat BMW bij de nieuwe 1 Serie voor voorwielaandrijving heeft gekozen, is dat hij in vergelijkende tests met zijn naaste concurrenten op het gebied van binnenruimte altijd het onderspit moest delven. Die directe concurrenten zijn de Audi A3 en de Mercedes A-Klasse. Ook de Lexus CT (alleen als hybride), de Volvo V40 en de Volkswagen Golf, waarvan de achtste generatie binnenkort op de markt komt, zijn alternatieven. Die hebben allemaal voorwielaandrijving.
Lange neus
De nieuwe 1 Serie is dus een fractie korter dan zijn voorganger, maar is wel 3,5 breder. Hij komt hierdoor krachtiger en gespierder over. Gebleven is zijn lange neus en de voor BMW karakteristieke niervormige grille. Die komt door een bredere omlijsting veel prominenter over en zorgt er ook optisch voor dat de neus iets hoger lijkt. Onder de bumper ook nu weer een luchtinlaat met daarin opgenomen LED-lichtjes en daarnaast weer luchtinlaten om de voorremmen te koelen. De achterzijde is ook wat wilder, met ook daar gefingeerde luchtroosters, twee dikke uitlaten en een spoiler boven de achterruit.
Groter
Hoewel de nieuwe 118d iets korter is dan zijn voorganger en de wielbasis met twee centimeter is gekrompen, is verrassend genoeg de binnenruimte groter geworden. Dat heeft alles te maken met de plaatsing van de motor, die nu dwars en niet in lengterichting is gemonteerd. Toch moet je wel hopen op wat inschikkelijkheid van degene die voorin zitten, want anders is de beenruimte op de achterbank nog steeds krap (zie foto). Maar het is zeker beter te doen. Ook de laadruimte is gegroeid en wel van 360 naar 380 (maximaal 1.200 liter).
Het interieur ziet er, zoals dat hoort bij een BMW, premium uit met fraaie materialen. Het touchscreen staat in het verlengde van het digitale instrumentarium en is goed afleesbaar. De grote iDrive knop voor de bediening van het infotainmentsysteem blijft een groot pluspunt. Net als dat de stoelen met de verlengbare zitting uitstekend zitten.
Niets mis
Vanwege de dwarse plaatsing van de motor, is een 6-cilinder niet meer mogelijk. In de door mij gereden 118d ligt een 4-cilinder TwinPower turbodiesel met een inhoud van 2.0-liter. Deze is goed voor 110 kW/150 pk en een maximum koppel van 350 Nm dat tussen de 1.750 en 2.500 toeren geleverd wordt. De optionele 7-traps automaat drijft de voorwielen aan. Met de prestaties van de diesel is niets mis. De topsnelheid bedraagt 218 km/uur en de sprint van 0 naar 100 km/uur neemt slechts 8,5 seconden in beslag. Je mag deze 118d dus best sportief noemen. Daarbij schakelt de transmissie heel prettig, is ook handmatig te bedienen en hoor je de motor eigenlijk alleen op de achtergrond. En hij is beresterk bij lage toeren.
Van de beloofde 1 op 23,8 (EU6d-temp) bleef in de praktijk 1 op 18,4 over.
Messcherp
Door de omschakeling naar voorwielaandrijving is het rijgedrag nu net even anders dan van de vorige generatie met achterwielaandrijving, maar een leek zal daar niet heel veel van merken. Nu is de 118d licht onderstuurd, daar waar de vorige 1 Serie nog wel eens tot overstuur te verleiden was. De besturing is messcherp met veel gevoel in de middenpositie. Onder mijn testauto is het M Sport onderstel gemonteerd en dat is te merken ook. Hij is best stevig afgeveerd, maar de positieve keerzijde daarvan is, dat je heel veel grip hebt en een uitstekende wegligging. Ook is de 118d dynamisch genoeg.
Over de veiligheid hoef je je ook geen zorgen te maken, want die is dik in orde met een stel uitstekende remmen en een uitgebreide veiligheidsuitrusting.
Conclusie
Je kunt een boom opzetten over het feit of BMW er wel verstandig aan heeft gedaan om bij de 1 Serie om te schakelen van achter- naar voorwielaandrijving. De echte BMW-fanaten zullen dit misschien niet begrijpen, maar de doorsnee automobilist zal daar veel minder problemen mee hebben, laat staan dat hij of zij daar echt iets van merkt.
Feit is dat die transitie de nieuwe 1 Serie ruimer heeft gemaakt en dat is een verstandige keuze. Bovendien hebben alle concurrenten ook gewoon voorwielaandrijving.
