Door Hans van Sunder op maandag, 05-03-2018 in

Over de afgelopen maandag (26 februari 2018) op 88-jarige leeftijd overleden Mies Bouwman is uitvoerig de loftrompet gestoken. Waarbij woorden als “gewoon”, ”loyaal”, “vriendelijk” en “trouw” vaste prik waren. Onbelicht (want onbekend) bleef haar 40-jarige loyaliteit aan haar autodealer Croes & Co aan de Landstraat 112 in Bussum en daarmee haar trouw aan het automerk Mazda.

Als jonge journalist van het huis-aan-huisblad de Gooi- en Eembode kreeg ik in 1974 ook de rubriek Zakennieuws op mijn bordje. Zo moest ik op zekere dag een “stukkie” tikken over de opening van een nieuwe dameskapsalon op de hoek van de Emmastraat en de St. Vitusstraat in hartje Hilversum. Voor de feestelijke ouverture had de eigenaresse van de kapsalon niemand minder dan Mies Bouwman weten te strikken. Dat was mijn eerste kennismaking met de tv-ster: inderdaad, wat een aardige, warme vrouw.

In najaar 1975 werd De Gooi- en Eembode verrijkt met een autobijlage, genaamd de Autokrant. Zonder veel plichtplegingen werd ik redacteur (de facto dus hoofdredacteur) van die wekelijkse bijlage. Doordeweeks ging ik met een nieuw automodel van één van de regionale autodealers op stap. Daar tikte ik vervolgens vol vuur een ”testverslag” over. Wij noemden dat een “signalement”.

Bij één zo’n testrit maakte ik kennis met Frits Schipper, directeur van de Mazda-dealer Croes & Co aan de Bussumse Landstraat. Er ontstond een soort vriendschap.

Toen ik de zomer van 1977 van het huis-aan-huisblad overstapte naar de bladenfabriek van VNU in Haarlem moest ik natuurlijk de kanariegele redactie Fiat 127 van De Gooi- en Eembode inleveren.

Vlak daarvoor, in voorjaar 1977, had Mazda-importeur Auto-Palace de Binckhorst in het Europa-hotel in Scheveningen zijn jongste aanwinst aan de vaderlandse autopers voorgesteld: de nieuwe Mazda 323, opvolger van de 313. Toen ik dus zelf een auto nodig had, ging ik naar Frits Schipper en bestelde zo’n mooie Mazda 323, kleur kanariegeel…

Die ruilde ik een jaar later in voor een winkeldochter van Croes & Co: een Mazda 929 hardtop-coupé, nog met half-elliptische bladveren achter. Lopen als een tierelier, dat kreng, in dertien uur van de Italiaanse kust naar Hilversum.

Eind jaren ’70 stal Mazda de harten van de echte autoliefhebbers door het uitbrengen van de Mazda RX-7, een sportwagen (bijgenaamd: de “poor man’s Porsche”) met in de machinekamer de toen veel besproken Wankelmotor/rotatiemotor/draaizuigermotor (wat u wilt).

Croes & Co was één van de weinige officiële Rotary-dealers in ons land, met een voor de draaizuiger-techniek opgeleide monteur Theo, die zelf racede met één van de vorige Mazda-modellen met zo’n Wankelmotor in het vooronder.

Toen bij Croes & Co een RX-7-occasion beschikbaar was, sloeg ik toe: met die witte RX-7 was ik als autojournalist/playboy begin jaren ’80 helemaal de bink in het Gooi en ver daarbuiten.

In totaal had Frits Schipper drie liefhebbers, die regelmatig het gaspedaal van hun RX-7 intrapten: Veronica-deejay Will Luikinga, bekend van het radiospelletje “Will wil wel”, televisie-icoon Mies Bouwman en tikker dezes.

Almere groeide begin jaren ’80 tegen de klippen op: Frits Schipper zag zijn kans schoon om daar een Mazda-dealerschap op te zetten. Hoe kon hij daar extra publiciteit bij krijgen?: nou gewoon door zijn beroemdste klant Mies Bouwman uit te nodigen om de opening te verrichten. Ze deed het met veel plezier.

Nadat ze verhuisde van Blaricum naar Elst bleef de tv-diva klant bij Croes & Co. Als ik het goed heb, reed ze de laatste jaren in een Mazda Demio.

Frits Schipper overleed helaas al weer een aantal jaren geleden aan prostaatkanker. Mies Bouwman schreef de nabestaanden een gevoelige brief, die tijdens de eredienst voor Frits Schipper in de Kalkovens in Huizen door de uitvaartbegeleider werd voorgelezen.

Intussen was het bedrijf Croes & Co noodgedwongen verkast van de Landstraat naar de Nijverheidswerf in Bussum en was Frits Schipper geen échte Mazda-dealer meer, doch service-dealer.  Maar Mies bleef ”haar” Mazda-dealer trouw. Door dik en dun, in voor- en tegenspoed.

Mijn laatste herinnering aan Mies Bouwman stamt dan ook van dat pand. Ineens stond ze daar, net als elke gewone klant, aan het loketje bij de receptie om te overleggen over een reparatie of een servicebeurt voor haar Mazda.

Hoe lang dit precies geleden is, staat mij niet meer helder voor de geest: zes, zeven, acht jaar terug. Wat mij toen opviel was haar tengere, broze gestalte en haar toch nog steeds heldere, herkenbare, sympathieke stem.

Mazda-fan Mies Bouwman, ik wens u, mede namens iedereen van Croes & Co, een goede reis, waarheen dan ook.

Willem van den Elskamp