Geraffineerd raspaard
Na een afwezigheid van 17 jaar maakt de Toyota Supra – dit keer met de toevoeging GR van GAZOO Racing – zijn comeback met de hartelijke dank aan BMW. Kort door de bocht gebruikt Toyota voor de Supra motor en platform van de BMW Z4 M40i, maar heeft er ,of beter gezegd GAZOO Racing, ook nog flink aan gesleuteld. Het resultaat mag er zijn. Het is een geraffineerd raspaard.
Maar voordat ik mijn testverslag van de Toyota GR Supra begin, eerst even terug in de tijd. Een flink aantal jaren geleden reed ik mee in de door Toyota importeur Louwman & Parqui georganiseerde klassiekerrit voor journalisten. Niet in het bezit zijnde van een oldtimer werd mij er één ter beschikking gesteld. Daarvoor moest ik eerst een pijltje in een dartbord gooien met daarop foto’s van verschillende auto’s. Ik mocht als eerste en zag een paar jonge collega’s balend toekijken. Op het bord prijkten namelijk ook twee afbeeldingen van een McLaren. Wat zij niet wisten was dat ik mijn zinnen gezet had op de Toyota Supra (A80) en met een trefzekere gooi doorboorde de dart de lange motorkap. Het werd een reis langs ‘memory lane’, want deze Supra had ik ergens in 1994 ook al getest.
De eerste Supra werd precies veertig jaar geleden (1979) gelanceerd en vond zijn oorsprong in de legendarische Toyota 2000 GT. Ook toen al had hij een zescilinder in lijn benzinemotor, net als de nieuwe, vijfde generatie.
Is zijn evenknie – de BMW Z4 – een Roadster. De Supra is een coupé. Er zijn twee uitvoeringen leverbaar: de Legend en de door mij gereden Legend Premium. In prijs verschillen ze exact 2.500 euro (81.995 tegen 84.495 euro) en voor die meerprijs krijgt de Premium met zwart leer beklede sportstoelen, een top JBL geluidsinstallatie, head-up display en een draadloze oplader voor de smartphone. Enige optie was de Ice grey metallic lak (1.195 euro).
Concurrenten
In dit segment is de concurrentie dun gezaaid, maar die is er zeker wel met de Jaguar F-TYPE, Audi TT-S, Porsche Cayman, Alpine A110 en BMW M2.
Emotie
Toyota-baas en master driver Akio Toyoda wilde meer emotie in ‘zijn’ modellen en dat heeft hij van designchef Nubuo Nakamura met de Supra zeker ook gekregen. Het is een klassieke coupé met een lange motorkap, scherp gesneden en agressief ogende neus, een ver naar achter geplaatste cabine en een korte, hele dikke kont, om het maar eens oneerbiedig te zeggen. Met name de wielkasten achter zijn flink uitgebouwd, waardoor de Supra hele brede heupen heeft. De luchtinlaat in het achterste deel van de portieren is pure schijn. Karakteristiek zijn de twee bulten (double bubble) in het dak en de gestileerde S in de naam Supra komt overeen met de contouren van de beroemde en beruchte Wehrseifen (bochtencombinatie) van de Nordschleife van de Nürburgring.
Tweezitter
De Supra is een tweezitter. Hij is met 4,38 meter heel compact en laag (nog geen 1,30 meter). Voor een man van mijn leeftijd is het iedere keer een klus om in- of uit de Supra te komen, want je zit bijna op de grond. Maar eenmaal achter het stuur, zit ik heerlijk (laag). Wel moet ik de prima zittende sportstoel helemaal in de achterste stand zetten en daardoor schuurt de rugleuning tegen de matchromen balk achter aan.
In het interieur kom je een mix van Toyota en BMW-onderdelen tegen. Van BMW zijn onder andere de pook en het bekende i-Drive. De Legend Premium heeft schitterende zwartleren bekleding. Het is schipperen met de bagage, want de laadruimte is maar 290 liter groot.
Kippenvel
Vanaf het prille begin ligt er in de Supra een zescilinder lijnmotor en laat BMW die nog steeds hebben. Niet gek dus dat Toyota bij BMW aanklopte voor de samenwerking. Onder de langgerekt motorkap ligt een 3.0-liter turbo (Twin-scroll). Die is goed voor 250 kW/340 pk en 500 Nm koppel (al vanaf 1.350 tot 4.700 toeren) en drijft via een ZF 8-traps automaat als bijna vanzelfsprekend de achterwielen aan. Van het geluid van de motor kreeg ik echt kippenvel. Uit de twee dikke uitlaten komt, zeker in de Sport-stand van het Active Sound Design een bijna angstaanjagend gegrom. Je hoort gewoon dat je bij de les moet blijven. En dat je je snelheidsmeter goed in de gaten moet houden, want voor je het weet zit je boven de wettelijk toegestane maximum snelheid. Het duurt slechts 4,3 seconden voordat de wijzer van de snelheidsmeter van 0 naar 100 km/uur schiet en de topsnelheid bedraagt 250 km/uur.
Het officiële brandstofverbruik (WLTP omgerekend naar NEDC) lijkt bijna te mooi om waar te zijn met 1 op 13.3 en dat klopt ook. Ik kwam, vaak de volle potentie van de motor gebruikend, net onder de 1 op 10 uit (1 op 9,7). Niet slechts.
Grip
De Supra heeft de klassieke aandrijflijn van een sportwagen. Motor in lengterichting voorin en aandrijving op de achterwielen. Die achterwielen zijn breder dan vóór (275 tegen 255) en hebben veel grip. Niet alleen omdat de achterspoiler opwaartse krachten verlaagt, maar ook zorgen luchtgeleiders in de bodem voor meer ‘downforce’ bij hogere snelheid. Dankzij diverse keuzes in rijmodi kun je zowel cruisen met de Supra als je uitleven op een circuit (Track-stand, waarin het Vehicle Stability System minder corrigeert en de fun toeneemt).
De Supra heeft een extreem korte wielbasis (2,47 meter) en grote spoorbreedten. Gevolg een auto die je als een kart kunt rijden. Echt een bocht om kunt gooien, dankzij de messcherpe besturing. Dat daarbij het onderstel lekker stug is, is geen verrassing.
Op de achtergrond zorgen tal van veiligheidssystemen ervoor dat u uw eigen rijvaardigheid niet overschat. En mocht het penibel worden, dan kunt u vertrouwen op een stel uitstekende remmen, die lekker bijten.
Conclusie
De samenwerking met BMW heeft Toyota geen windeieren gelegd. De GR Supra is een raspaard, geraffineerd, super sportief, maar als u even geen zin heeft om het onderste uit de kan te halen, ook voldoende comfortabel. De motor is echt het pronkstuk. Alleen het geluid al! Dit is echt een pretpakket.
