Pretpakket
Vanaf de vierde generatie, die in 2004 verscheen, ben ik fan van de Suzuki Swift. Het is een kek karretje waar je heel veel (rij)plezier mee kunt beleven. Dat had ik mei vorig jaar met de zesde generatie Swift. Het wachten was op de nieuwe Sport. Die is er nu. Een pretpakket waarmee je de hele tijd met een grijns op je gezicht rondrijdt.
Het is de combinatie van geweldige rijeigenschappen met een nieuwe turbomotor met niet eens zo heel veel vermogen (103 kW/140 pk), maar die door een laag gewicht (nog geen 1.000 kilo) echter voor meer dan vlotte prestaties zorgt. Spuit hem in ‘blaartrekkend’ geel (Champion Yellow) en je bent verzekerd van veel bekijks. Ook al omdat de Swift Sport er van de buitenkant best wel imponerend uitziet.
Voor het pretpakket moet je echter wel een behoorlijk bedrag betalen en dat is wat minder prettig. Met 24.999 euro (om precies te zijn 24,998,99 euro) is de Swift Sport zeker geen koopje, maar dan zit er wel alles op en aan. Zonder meerprijs wordt de Swift Sport in die opvallend gele kleur gespoten, hij staat op fraaie gepolijste zwarte 17-inch lichtmetalen wielen met geel Sport-logo, heeft skidplates voor en achter, een spoiler boven de achterruit, dubbele uitlaat en een Sport-bumper. Hij laat duidelijk zien waarvoor hij gemaakt is: sportief rijden!
Concurrenten
De Swift, dus ook de Sport, hoort thuis in het B-segment, maar is met nog geen 3,90 meter niet één van de grootste. In dat B-segment heb je best wel de nodige keuze als het om ‘snelle jongens gaat. Zo is net de nieuwe Ford Fiesta ST gelanceerd. Die heeft, als de meeste concurrente 147 kW/200 pk aan boord. Dus beduidend meer dan de Swift Sport, maar hij is met 31.790 euro ook flink duurder. Dat geldt ook voor de Renault Clio RS, de Opel Corsa OPC, Peugeot 208 GTI en Volkswagen Polo GTI. De enige die in de buurt komt in prijs en vermogen is de Seat Ibiza EVO FR (110 kW/150 pk en 22.100 euro).
Gele gevaar
Persoonlijk zou ik de felgele kleur zelf nooit kiezen, maar hierdoor valt dit gele gevaar wel heel erg op. Na een vluchtige blik zou je denken dat de Swift een driedeurs is geworden, maar de handgrepen van de achterportieren zijn nu rechtsboven in de deur opgenomen. Je hoeft geen groot kenner te zijn om te zien dat de Swift Sport sportief is. Hij straalt dat aan alle kanten uit. Hij heeft een net iets agressievere neus dan de gewone Swift met een splitter onder de bumper. Boven de achterruit hangt een spoiler en uit twee dikke uitlaten laat hij zich, overigens bescheiden, horen. Verder staan de zwarte wielen hem prima en ligt de Sport ook een fractie (één centimeter) lager.
Kuipstoelen
Eerst even wat praktische zaken. De Swift, dus ook de Sport, is dan wel een fractie korter dan zijn voorganger, dankzij een twee centimeter langere wielbasis is hij wel iets ruimer van binnen. Toch blijft de beenruimte achterin beperkt, maar dat is natuurlijk niet zo vreemd voor een auto van nog geen 3,90 meter. De laadruimte is met 265 ruim 50 liter groter dan bij zijn voorganger en de rugleuning van de achterbank is in twee ongelijke delen neer te klappen (maximaal 947 liter). Helaas geen vlakke laadvloer.
Voor mijn lange benen is de zitting iets te kort, maar verder bieden de kuipstoelen veel (zijdelingse) steun. Voor een sportiever gevoel had ik wel nog iets lager willen zitten. Je hebt een lekker sportstuur met afgevlakte onderkant in je handen, de aluminium pedalen horen bij de Sport, zoals de carbonlook details in contrasterend rood en de rode stiksels. Het dashboard is nog wel van hard plastic, maar ziet er wel een stuk beter uit.
Turbo
Lag in de vorige Swift Sport nog een 1,6-liter atmosferisch aangezogen benzinemotor. Nu is dat een 1,4 liter die dankzij een turbo (Boosterjet) iets meer vermogen, maar veel meer koppel levert. Nu heb je de beschikking over 103 kW/140 pk en 230 Nm (2.500-3.500 toeren) en dat was 160 Nm(!). Het laat zich raden dat deze turbomotor zich anders gedraagt. Hij bouwt zijn koppel snel op, maar houdt iets minder van (hoge) toeren maken dan zijn voorganger. Ook klinkt hij wat docieler. Maar de prestaties zijn prima met een topsnelheid van 210 km/uur en een sprint van 0 naar 100 km/uur in slechts 8,1 seconden.
De handgeschakelde zesbak met zijn kleine pookje schakelt subliem. Korte schakelwegen, duidelijk en soepel. Wat een genot!
Ook valt het verbruik reuze mee. Het officiële NEDC-verbruik is 1 op 17,9. Dat ik uiteindelijk, met een meer dan vlotte rijstijl, uitkwam op 1 op 14,3 is verrassend. Daar zal het lage gewicht ook toe hebben bijgedragen.
Skelter
Zoals dat ook van positieve invloed is op de rijeigenschappen. Daarom ben ik ook fan van de Swift en nu helemaal van de Sport. De Swift Sport ligt een fractie lager en je voelt daardoor nog beter aan wat hij gaat doen in bochten. Hij is wendbaar en voelt lichtvoetig aan. Stuurt scherp met ook in de middenpositie voldoende gevoel. De Sport (what’s in a name?) is sportief geveerd, maar zeker niet plankhard. Op hogere snelheid is hij stabiel. Bochten kun je als een skelter haaks nemen en hij is dan licht onderstuurd. Dat is simpel te corrigeren door iets minder gas te geven. Je kunt hem ook tot enige overstuur verleiden (kont breekt uit), maar extreem dan bij de vorige Sport. De remmen zijn dik in orde.
Tot de standaard veiligheidsvoorzieningen behoren De door mij gereden Stijl is uitgerust met Radar Brake Support met Dual Sensor Brake Support, dat de bestuurder waarschuwt zodra een aanrijding met een voorligger dreigt. Maar ook Lane Departure Warning en Hill-Hold Control.
Conclusie
Ondanks dat hij ten opzichte van de meeste van zijn concurrenten vermogen mist, kun je door het lage gewicht wel net zoveel sportief plezier beleven met de Suzuki Swift Sport. En je houdt nog wat centen in je zak, de Seat Ibiza EVO FR even niet meegerekend. Van binnen en van buiten ziet hij er goed uit, over de prestaties van de turbomotor heb je zeker niet te klagen en al helemaal niet over het weggedrag. Pretpakket staat niet voor niets boven deze test.
