Franse evolutie
Je moet twee keer met een geoefend oog heel goed kijken om de nieuwe van de oude te kunnen onderscheiden, maar als je eenmaal de eerste meters met de nieuwe Renault Clio hebt gereden, dan is de twijfel weggenomen. Hier staat een nieuwe auto en niet een licht gefacelifte versie. Onder de nog steeds fraaie verpakking is heel veel gewijzigd en, dat is belangrijker, verbeterd.
De noodzaak om het design van de Clio helemaal op de schop te gooien, was niet echt aanwezig. Zeven vette jaren zijn het geweest voor deze compacte Renault , want de afgelopen zeven jaar was hij het bestverkochte model in het B-segment in Europa. Dus onder het motto: ‘Never change a winning team’ is aan het uiterlijk niet heel veel veranderd. Wel aan het modelaanbod, want van de nieuwe Clio wordt geen Estate ofwel stationcar meer gemaakt. Jammer, want in ons land was de Estate best wel populair.
Bij Renault waren de kritische geluiden niet aan dovenmansoren gericht. Een van de verbeteringen valt direct op als je in de nieuwe Clio stapt. Het interieur ziet er veel verzorgder uit met een staande tablet voor het multimediasysteem.
En dat terwijl de prijzen slechts fractioneel gewijzigd zijn. Was de oude Clio te koop voor een prijs vanaf 16.890 euro (TCe 90). Voor de nieuwe moet minimaal 17.290 euro worden betaald en dan levert de motor tien pk meer (TCe 100). De door mij gereden TCe 130 met EDC-automaat met dubbele koppeling in de meest complete Initiale Paris uitvoering kost bijna tien mille meer (27.190 euro). Er zaten twee opties op mijn testauto: around view monitor ofwel 360 graden camera (395 euro) en een 15-inch reservewiel (195 euro). Totaalprijs 27.780 euro. Best wel een pittige prijs, maar er ontbreekt je dan aan niets. Ik noem een paar luxe zaken, zoals elektrisch verwarmbare voorstoelen en stuurwiel, Easy Link multimediasysteem met 9,3 inch touchscreen, Bose geluidsinstallatie met digitale radio (DAB+), draadloze oplader voor smartphone, parkeersensoren rondom, Easy park Assist (automatisch inparkeren), privacy glas achter, 17-inch lichtmetalen Initiale Paris wielen en LED mistlampen.
Concurrenten
De concurrentie in het B-segment is immens en de nieuwe Renault Clio heeft twee eveneens nieuwe concurrenten: de Opel Corsa en de Peugeot 208, die beide ook als elektrische versie leverbaar zal worden. De Clio heeft die optie (nog ?) niet, maar Renault heeft de ZOE. Wel komt er volgend jaar een hybride.
Als de twee eerder genoemde modellen de enige concurrenten waren, dan was de klasse zeer overzichtelijk geweest, maar dat is wel even anders. Vrijwel alle merken zijn in dit segment vertegenwoordigd: Citroën C3, prijspakker Dacia Sandero, Ford Fiesta, Honda Jazz, Hyundai i20, Kia Rio, Mazda2, Nissan Micra, Seat Ibiza, Skoda Fabia, Suzuki Baleno, Toyota Yaris en Volkswagen Polo.
Breder
Als je goed kijkt is de nieuwe Clio natuurlijk best wel van de oude te onderscheiden, maar dan moet je wel verstand van zaken hebben. Een detail waaraan de nieuwe te herkennen is, zijn de koplampen. Die lijken zo van de Mégane overgenomen te zijn met de kenmerkende boemerangachtige dagrijlichten. Ook is de nieuwe Clio flink breder. Het scheelt bijna zeven centimeter en daardoor komt hij veel krachtiger over. Gebleven zijn de in de deurstijl opgenomen handgrepen, waardoor de Clio op een driedeurs lijkt. En op het dak is nu een haaievinantenne gemonteerd en ook de achterlichten zijn nieuw vormgegeven. De grille is ook net even anders en de wielkasten zijn iets meer aangezet. Het gaat dus eerder om een Franse evolutie dan revolutie.
Hoger niveau
In ieder geval als het om het design gaat. In het interieur is dat een heel ander verhaal. De afwerking staat op een duidelijk hoger niveau, dan bij de voorganger, maar dat was ook een punt van kritiek. In plaats van harde plastic nu zacht aanvoelende en goed uitziende materialen van veel hoogwaardiger kwaliteiten. Het staande, op een tablet lijkende, kleurenaanraakscherm van het Easy Link multimediasysteem neemt een prominente plaats, maar steekt wel flink boven het dashboard uit en zou van mij iets minder hoog mogen zijn. Het is wel heel duidelijk leesbaar en simpel te bedienen.
Omdat de wielbasis (2,583 tegen 2,589 meter) en de lengte een fractie korter (4,05 tegen 4,062 meter) zijn, is er geen winst geboekt als het om de leefruimte voor chauffeurs en inzittenden gaat. Als de voorstoelen in de achterste stand staan, dan is de beenruimte zeer beperkt (zie foto). De hoofdruimte is toereikend. Voorin is het beter vertoeven in genoeg steun gevende stoelen. Verrassend genoeg is de laadruimte met 391 liter flink groter en de bagageruimte heeft een dubbele bodem. Uiteraard is de achterbank in twee delen neerklapbaar. De knop om de achterklep te openen zit op een wat vreemde plaats. Niet op de klep zelf, maar in de bumper.
Verrassing
In de TCe 100 – de basisversie – ligt een driecilinder met een inhoud van nog geen één liter. Onder de motorkap van de door mij gereden TCe 130 ligt een 1,3-liter vierpitter met turbo. Zoals de typeaanduiding al aangeeft levert deze 96 kW/130 pk en een maximum koppel van maar liefst 240 Nm bij slechts 1.600 toeren. Gekoppeld aan een 7-traps EDC automaat is de aandrijflijn een aangename verrassing. Hij is heerlijk soepel met veel trekkracht bij lage toeren. Treedt ook niet echt op de voorgrond, al hoor je hem iets beter bij fel optrekken en hoge toeren en de prestaties zijn met 200 km/uur en een acceleratie van 0 naar 100 km/uur in 9,0 seconden gewoon sportief te noemen. Top.
Ook het verbruik blijft binnen de perken, al wordt de beloofde 1 op 19,2 (geen WLTP maar EG 715/2007 richtlijn) bij lange na niet gehaald met 1 op 14,2.
Balans
De Clio had al een prima reputatie waar het om de rijeigenschappen ging. Het onderstel was, zeker voor een Franse auto, sportief. Persoonlijk houd ik wel van een wat stuggere afstelling, omdat je dan ook meestal een betere wegligging krijgt. Maar er was ook wel wat kritiek op, dus hebben de ingenieurs een uitstekend alternatief ontwikkeld. Er is prima balans tussen comfort en sportieve rijeigenschappen gevonden. De nieuwe Clio is net even comfortabeler dan zijn voorganger, maar de goede wegligging heeft daar niet onder geleden. De besturing is net even directer geworden en is ook in de middenpositie communicatief. In bochten is de Clio pas laat licht onderstuurd, maar dat is eenvoudig te corrigeren. De meest oneffenheden worden keurig gladgestreken, alleen met korte hobbels heeft het onderstel wat moeite.
Geen klagen over de remmen en ook niet op de veiligheidsuitrusting, helemaal niet van de Initiale Paris. Die kan zelfs autonoom filerijden.
Conclusie
Ik had mij door het niet spectaculair gewijzigde uiterlijk op het verkeerde been laten zetten en gedacht dat de nieuwe Clio niet veel anders zou zijn dan zijn voorganger. Maar het tegendeel is waar. In een herkenbare verpakking is een compleet nieuwe auto verrezen. Eén die de inzittenden weliswaar niet meer ruimte biedt, maar wel aan bagage en één die hoogwaardiger afgewerkt, comfortabeler rijdt maar toch ook sportief is en één die veiliger is.
