Zuinig zonder stekker
Compacte crossovers zijn niet aan te slepen en dan is het toch best wel vreemd dat dergelijke auto’s nog nauwelijks met hybride-aandrijving aangeboden worden. Na Toyota dat de RAV4 Hybrid heeft, is Kia pas de tweede. De nieuwe Niro is echter een stuk betaalbaarder dan de concurrent uit Japan.
Keuze aangaande de aandrijflijn is er niet. Kia levert de Niro uitsluitend als ‘stekkerloze’ hybride. Dan borrelt toch de vraag op of het feit dat de Niro niet met een conventionele benzine- of dieselmotor lever is, de achilleshiel wordt en de verkoopresultaten negatief zal beïnvloeden. Potentieel heeft de Niro genoeg.
Omdat Kia geen concessies wilde doen, is de Niro (de naam heeft geen betekenis, is gewoon verzonnen) vanaf de grond nieuw opgebouwd, gebruikmakend van een nieuw eco-car platform en een bijzondere, speciaal voor de Niro (en IONIQ) ontwikkelde aandrijflijn. Het is (nog) geen plug-in hybride, waarvan je de batterijen ook met een stekker op kunt laden. Die versie zal in de loop van volgend jaar (productie start in juni) gelanceerd worden. Van de IONIQ komt overigens ook nog een volledig elektrische versie, maar de kans is niet erg groot dat de Niro die aandrijflijn ook krijgt.
Het aanbod van de Niro is heel overzichtelijk omdat er maar één motorversie is. Daarnaast zijn er verschillende uitrustingsniveaus. Ik heb gereden met de ExecutiveLine Metal Stream. Een zeer complete variant die voor 32.895 euro in de prijslijst staat en daarmee de duurste van allemaal is. De metallic lak kost 795 euro extra. Er is een Niro te koop vanaf 25.995 euro (ComfortLine). De ExecutiveLine heeft onder meer 18-inch lichtmetalen wielen, leren bekleding, adaptieve cruise control, autonoom remsysteem, verwarmde voorstoelen en stuurwiel, donkergetint privacy glas achter en ‘smart key’ standaard.
Concurrenten
Als je de aandrijflijn even buiten beschouwing laat, dan moet de Kia Niro het onder meer opnemen tegen de Ford Edge, Honda HR-V, Hyundai Tucson, maar ook de eigen Sportage, Mazda CX-3, Mitsubishi ASX, Nissan Qashqai, Peugeot 3008, Subaru XV, Renault Kadjar en Volkswagen Tiguan. De Mitsubishi Outlander PHEV (plug-in hybride) is de laatste jaren niet aan te slepen geweest, maar die tijd is vanaf 1 januari 2017 voorbij als de emissie-eisen nog strenger worden om voor een lagere bijtelling in aanmerking te komen. Dan gelden alleen 4 procent voor puur elektrische auto’s (0 g/km CO2) en 22 procent, zelfs als er maar één grammetje kooldioxide de uitlaat verlaat. In het segment SUV/crossover is de Toyota RAV4 Hybrid de enige directe concurrent, maar die is wel een stuk duurder (prijsverschil ruim 10.000 euro).
Crossover
Te vaak wordt een SUV, niet altijd terecht, in het hokje van de crossover geplaatst. Omdat crossovers nu eenmaal ‘hot’ zijn en het beter bekt dan SUV. Maar de nieuwe Kia Niro is pas echt een crossover, waarbij de genen van een SUV, maar ook van een hatchback, stationcar en zelfs een MPV in een blender gegooid. Het resultaat is een niet bijster opvallende, maar wel aantrekkelijk auto. Uiteraard met de beeldbepalende ’tigernose’ grille die tegenwoordig op iedere nieuwe Kia prijkt.
Door de korte overhangen komt de Kia Niro best wel stoer en krachtig over en neigt naar een SUV. Maar hij is slechts 1,535 meter hoog en dat is maar liefst een decimeter minder dan de Kia Sportage. Met zijn 4,355 meter is hij ook ruim een decimeter korter dan diezelfde Sportage. Maar dan komt de verrassing! De wielbasis van de Niro is met 2,70 meter (vandaar ook die korte overhangen) drie centimeter langer dan die van de Sportage. Dat dit van invloed is op de binnenruimte, komt straks aan de orde.
Opvallend ruim
Het interieur van de Kia Niro is opvallend ruim met dank aan de forse wielbasis. Achterin kan ik met mijn 1,90 meter nog heel behoorlijk zitten, helemaal als de voorstoel niet helemaal in de achterste stand staat. Bovendien is de hoofdruimte achterin opmerkelijk groot. De bestuurdersstoel is goed verstelbaar en samen met het in hoogte en diepte verstelbare stuur is een bijna ideale zitpositie te creëren. Omdat de batterijen onder de achterbank zijn gemonteerd, blijft er met 427 tot 1.425 liter een flinke laadruimte over.
Kia heeft de laatste jaren enorme stappen gezet waar het om de kwaliteit van de afwerking en materialen gaat. Ook in de Niro wordt dit duidelijk. Delen van het dashboard en deurpanelen voelen weliswaar hard en wat glad aan, maar hebben wel een fraaie structuur en zien er dus goed uit. Het dashboard is strak en overzichtelijk en de bedieningsknoppen zitten op logische en goed bereikbare plekken.
Hybride
Wie voor de Kia Niro kiest, kiest (bewust) voor een benzine-elektrische hybride aandrijflijn. De benzinemotor is een nieuwe versie van de 1.6-liter GDI (Gasoline Direct Injectie) viercilinder met 77 kW/105 pk, die specifiek voor hybridetoepassing is ontworpen. Hij is gekoppeld aan een 32 kW/44 pk sterke elektromotor die binnenin het transmissiehuis is gemonteerd (type TMED=Transmission-Mounted Electric Drive). De gezamenlijke aandrijflijn is goed voor een vermogen van 104 kW/141 pk en een koppel van 264 Nm. Die krachten worden via een nieuw ontwikkelde, tweede-generatie 6-traps DCT-transmissie met dubbele koppeling op de voorwielen overgebracht. Onder de achterbank bevindt zich tot slot een compact en lichtgewicht 1,56 kWh lithium-ion polymeer batterijpakket.
Van het samenspel tussen benzine- en elektromotor merk je tijdens het rijden weinig tot niets. Je kunt maar kleine stukjes puur elektrisch rijden en dat regelt de Niro. Je kunt dus niet zelf een EV-stand (Electric Vehicle) inschakelen. Met een top van 162 km/uur en een acceleratie van 0 naar 100 km/uur in 11,5 seconden kun je prima uit de voeten. Motor en zestraps DCT-transmissie met dubbele koppeling lijken voor elkaar gemaakt. Ik heb met de versie met 18-inch wielen gereden en die is iets mindert zuinig dan de uitvoering met 16-inch wielen, maar toch was ik aangenaam verrast door het verbruik de 1 op 18,2 (fabrieksopgave 1 op 22,7). Dit mede dankzij het nieuwe Eco-DAS (Driver Assistance System) dat zuinig rijden bevordert. Dit systeem beschikt over Coasting Guide en Predictive Energy Control. De eerste adviseert de bestuurder wanneer hij het gas moet loslaten of moet afremmen. Predictive Energy Control bepaalt wanneer de batterij bijvoorbeeld op het beste moment bijgeladen kan worden (afdaling) en op welk moment de opgeslagen energie het meest efficiënt benut kan worden (stijgen). De Niro kan 1.300 kilo trekken.
Sportiever
Kia levert de hybride Niro met één aandrijflijn maar met twee verschillende afstellingen voor het onderstel. De set-up is afhankelijk van het gekozen wielformaat. Er is keuze uit 16-inch of 18-inch wielen. Die met 16-inch lichtmetalen wielen heeft een comfortabele onderstelafstelling en het stuurgedrag is meer op comfort gericht. De Kia Niro met 18-inch lichtmetalen wielen heeft een sportievere afstelling. Dat merk je tijdens het rijden duidelijk. Met kleine oneffenheden heeft het onderstel van de Niro duidelijk meer moeite. Daar staat wel een verrassend goede wegligging tegenover. Goede stabiliteit op hoge snelheid en in bochten ,waar een licht onderstuur de grens aangeeft. De remmen zijn OK.
Conclusie
Wie voor de Kia Niro kiest voor hybride, andere keuzes zijn er (vooralsnog) niet. Dat levert volgend jaar, bij zakelijk gebruik, geen belastingvoordeel meer op. Op de aandrijflijn is weinig aan te merken. Het samenspel tussen benzine- en elektromotor verloopt geruisloos, de prestaties zijn niet denderend maar aanvaardbaar en het verbruik is verrassend laag. Daarnaast is de Niro een aantrekkelijk auto om te zien en is verrassend ruim van binnen.
