Noblesse oblige
Sommige merken hebben een vooruitziende blik. Neem bijvoorbeeld Honda. Dat lanceerde ruim twintig jaar geleden – om precies te zijn in 1996 – zijn eerste CR-V (SUV) al en was zijn tijd dus ver vooruit. Die lancering had best wel wat voeten in de aarde, want Honda had toentertijd niet echt veel vertrouwen in de SUV-markt. En zie hier: de onlangs geïntroduceerde nieuwe CR-V is al weer de vijfde generatie.
De CR-V is binnen het Honda-programma dus al heel lang een vaste waarde. Dieselen kan inmiddels niet meer, wel is de CR-V als hybride leverbaar en uiteraard met benzinemotor. Daarvan twee versies met 127 kW/163 pk en 142 kW/193 pk. Ik heb met de laatste gereden. Die heeft standaard dan ook een CVT (Continu Variabele Transmissie) en vierwielaandrijving (AWD). In meest complete Executive kost deze 60.445 euro. Metallic lak kost 810 euro extra. Er is een CR-V te koop vanaf 40.135 euro. Daarmee is de CR-V geen koopje. Ook is het een beetje vreemd dat je niet sec voor een automaat kunt kiezen. Je krijgt dan ook de vierwielaandrijving in je maag gesplitst en de prijs schiet dan omhoog naar 53.375 euro!
Concurrenten
In de begintijd was de CR-V Koning éénoog in het land der blinden. Dat is anno 2019 wel even wat anders. De strijd om de consument is in dit segment zwaar. Bijna ieder merk is vertegenwoordigd. Dus de lijst met concurrenten is lang. Daar moet wel de kanttekening bij geplaatst worden dat de CR-V, zeker gezien zijn afmetingen, een beetje tussen de wal en het schip valt. Zo is hij met zijn 4,60 meter net een half maatje groter dan de Citroën C5 Aircross, Ford Kuga, Hyundai Tucson. Kia Sportage, Mitsubishi Eclipse Cross, Nissan Qashqai, Opel Grandland X, Peugeot 3008, Seat Ateca, Skoda Karoq, Subaru XV en Toyota Tiguan. Of net even kleiner (of net zo groot) als de Hyundai Santa Fe, Kia Sorento, Nissan X-Trail, Peugeot 5008 of Skoda Kodiaq.
Chroom
De nieuwe CR-V is geen opzichtige auto. Hij is tijdloos chic. Er zijn best wel veel chromen accenten gemonteerd, zoals rondom de raamlijsten, net boven de dorpels op de flanken, in de markante grille in de wat spitse neus, rondom de achterruit en dakrails. Na de achterportieren maakt de taillelijn een opvallende knik naar boven en samen met de iets aflopende daklijn zorgt dat voor dynamiek in het design. Hier staat gewoon een tijdloos chique SUV..
Chic
Die chique uitstraling kom je ook in het interieur tegen. Uiteraard dankzij de fraaie leren bekleding, maar ook door de ‘houten’ panelen op dashboard en middenconsole. De flinke pook van de CVT hangt midden onder het dashboard en staat uitstekend binnen handbereik. Daarboven de bediening van airco en daarboven weer het kleurenaanraakscherm van het infotainmentsysteem, dat redelijk goed afleesbaar is, maar niet erg vlot reageert.
Het multifunctionele stuur is in hoogte en diepte te verstellen en in combinatie met de 8-voudig elektrisch verstelbare bestuurdersstoel is een heerlijk zitpositie te creëren. Ondanks het leer geven de stoelen genoeg steun, maar voor mij (1,90 meter) mag de zitting van de stoel wel wat langer.
De afwerking van het interieur, dat in de Executive van alle gemakken is voorzien (o.a. head-up display) staat op hoog niveau en de ruimte is royaal. Voorin, maar zeker ook achterin waar je net iets hoger zit, is er meer dan voldoende been- en hoofdruimte en de laadruimte mag er ook zijn. Die varieert van 561 tot 1.756 liter.
CVT
Wie mijn testverslagen vaker leest, weet dat ik geen groot fan van de CVT ben. Ook nu weer kom je die eigenaardige fratsen tegen. Het is namelijk zaak om het gaspedaal niet te diep in te trappen. Doe je dat wel, dan begint de motor vervaarlijk te loeien en zodra je ‘van het gas gaat’ (dat is wat anders dan waar we het tegenwoordig met de klimaatdiscussie steeds over hebben), dan is er een verlate reactie en versnelt de CR-V nog even door. Dus liever voor mij een handbak of een automaat met dubbele koppeling. Gelukkig kun je met flippers achter het stuur ook handmatig schakelen.
Over de motor geen klagen. De 1.5 VTEC Turbo levert met 142 kW/193 pk en 243 Nm tussen de 2.000 en 5.000 toeren meer dan voldoende prestaties. Zo haalt de CR-V hiermee een top van 208 km/uur en sprint van 0 naar 100 km/uur in slechts 9,5 seconden. De motor blijft, als je het gaspedaal niet te diep intrapt of handmatig schakelt, redelijk op de achtergrond.
Van de beloofde (WLTP) 1 op 11,2 (CVT en AWD) bleef in de praktijk 1 op 9,7 over. Niet echt zuinig dus.
Klasse
Honda is altijd een merk geweest dat echte rijdersauto’s maakte. Nog steeds is de S2000 een van mijn favoriete ‘youngtimers’. Ook de CR-V rijdt bovengemiddeld goed. Sturen doet deze SUV lekker scherp, het zwaartepunt ligt niet al te hoog en overhellen in bochten is de CR-V en bovendien is er bij de afstelling van het onderstel een plezierige modus tussen comfort en goede rijeigenschappen gevonden. Op hogere snelheid voelt de CR-V betrouwbaar en solide aan en ook met drempels heeft hij weinig moeite. De remmen voelen zeer betrouwbaar aan en de remdruk is goed te doseren.
Standaard heeft de CR-V Executive een uitgebreide veiligheidsuitrusting, met onder meer rijstrookassistentie, verkeersbordherkenning, adaptieve cruise control, file-assistentie, head-up display en dodehoeksignalering.
Conclusie
Noblesse oblige, adeldom verplicht. De CR-V van Honda heeft altijd al tot het hogere echelon bij de SUV’s behoort en de vijfde generatie vormt daar geen uitzondering op. Van mij hoeft een CVT-bak niet, maar verder is de CR-V gewoon een hele fijne auto, die goed in elkaar steekt en lekker rijdt. Daar moet je dan wel flink voor betalen.
