Eind 2013 vertelde het management van autokopen.nl mij dat men om budgettaire redenen na acht jaar genoodzaakt was te stoppen met mijn wekelijkse column. Daarop besloot ik verder te gaan als zelfstandig merk.
Zo heet dat tegenwoordig: ’personal branding’; maak van jezelf een merk. Bedenk wat je sterke punten zijn en allez votre corridor, gaan met die banaan, vooruit met de geit.
Wat zijn mijn sterke punten: ik beoefen al dik 40 jaar het journalistieke ambacht; schrijf al bijna 40 jaar over auto’s, verkeer, toerisme en aanverwante zaken; heb ontiegelijk veel know-how en ervaring, heb een groot en goed geheugen, tot de nok toe gevuld met allerlei serieuze en komische zaken, en ik kan dat allemaal best wel aardig opschrijven. Awel zulle, wat wil je nog meer?
Nou, allereerst moet er een blog komen. Voor een afgestudeerde digibeet als mijzelve is dat gemakkelijker gezegd dan gedaan. Maar ik legde mijn oor ’ns her en der te luister; kreeg allerlei adviezen, bekeek ’ns wat andere blogs en websites; en ik zag het helemaal zitten.
Vertrutting
Overigens werd ik van veel bekeken websites/blogs niet echt vrolijk. Ten eerste beheersen die auteurs de Nederlandse taal niet eens behoorlijk. Wat direct de vraag oproept: hebben die lui geen spellingscontrole op hun tekstverwerkingsprogramma? Zo ja, gebruik die dan!
Stilistisch heerst er ook veel armoede in bloggersland. Qua literaire ontwikkeling zijn veel jongelui blijven steken op het ’Lief Dagboek’-niveau. Te lachen valt er al helemaal niks. Om over de inhoudelijke kant van de zaak, bijvoorbeeld iemand die in een stukje over auto’s iets zinnigs opmerkt over techniek, nog maar te zwijgen.
Als uitzonderingen op de regel mogen de websites van AutoWeek, Autovisie en de Consumentenbond niet ongenoemd blijven. Verder slaat de vertrutting van Nederland ook in bloggersland flink om zich heen. Dat iemand fan is van ’One Direct’ of dat Onno Hoes en zijn roddelkoning uit elkaar gaan, hoef ik echt niet te lezen op een site waar over auto’s wordt geblogd. Ik kom namelijk het liefst de dag door zonder één of twee teiltjes nodig te hebben…
Mannetjes
Om een eigen ’blogazine’ (dit begrip heb ik ’geleend’ van Courtney Caldwell van www.earthwindpower.net en tevens de publisher/editor-in-chief van Road & Travel Magazine) in de lucht te krijgen heb je ’mannetjes’ nodig. Zo kwam ik via via in contact met een bekwame website-ontwerper/media-service in Oldeberkoop. Prima gozer, alleen heb ik wellicht niet helemaal goed aangegeven wat ik precies wilde. Dus werd ik ingewijd in de geheimen van het webmasterschap. Daartoe kreeg ik per mail een schriftelijke instructie van 43 A4-tjes. Mijn ouwe-trouwe matrix-printer wist niet wat hem overkwam. Zo hard had hij in zijn dertigjarige bestaan nog nooit moeten werken. Printerpapier noch printerlinten werden gespaard. Later ontving ik ook nog twee instructiefilmpjes, die uitlegden dat er niets zo gemakkelijk is als een eigen weblog starten. Ja, natuurlijk…
Vervolgens kreeg ik via het software-programma ’Opera’ een eerste opzet van mijn blog te zien. Als ik dat wilde openen, kon ik eerst even uitgebreid gaan douchen en mijn prachtige haar wassen, voordat er op mijn beeldscherm enig leven te bespeuren viel.
Wat bleek: mijn 14 jaar oude Packard-Bell pc met Windows 98 kon al dat moderne geweld niet handelen. Voordat we verder konden, moest er eerst een nieuwe laptop komen. Daar kwam weer een andere mannetje aan te pas: de software-adjudant van Transportradio. Zodoende beschik ik nu over een prachtige Lenovo-laptop met de allerlaatste software en andere gimmicks. Nadat ik tegelijkertijd toevallig ook een nieuw modem kreeg (schijnt tegenwoordig een router te heten) en een hoogspanningskabel van 15 meter vanaf de router naar mijn werkkamer had aangelegd, raakte ik helemaal opgestoten in de vaart der volkeren.
Kaakbreuk
En-passant kreeg ik afgelopen zomer te maken met fysiek ongemak in de vorm van twee kaakimplantaten, waarvan er één een ontsteking plus kaakbreuk veroorzaakte, die weer leidde (eigenlijk meer ’lijdde’) tot het operatief verwijderen van dat implantaat, waarbij ook een stukje kaakbot afbrak.
Hierdoor lag het blog-gedoe geruime tijd stil. Temeer daar er ook nog gegolfd moest worden: een toernooi in Hardelot (Nord-Pas de Calais), vijf dagen golf in de Eifel, drie dagen in de Provence/Côte d’Azur plus een tiental clubwedstrijden van de NVGJ, andere leuke golfpartijen en natuurlijk twee weken op vakantie naar de Rivièra dei Fiori. Kortom, ’La Dolce Vita’ won het van de ’Personal Branding’. Je moet nou eenmaal prioriteiten stellen…
Ontzorgen
Ondertussen vroeg ik me af of ik met m’n blog wel op de goede weg zat. Ik vond van niet: wat ik wil en kan is een fris, fruitig, vrolijk stukkie tikken en dat ter publicatie ergens naar toe sturen. Vroeger waren dat papieren media van allerlei signatuur; de laatste jaren steeds vaker digitale media: autokopen.nl, Days Magazine (zowel papier als digitaal) en marechausseenostalgie.nl. Voor het webmasterschap ben ik (nog) te teer gebouwd…
Gelukkig is de gemeente Hilversum zo vriendelijk om regelmatig contactavonden op touw te zetten voor ZZP-ers. Als freelance journalist (al bijna 35 jaar overigens) hoor ik daar ook bij.
Op zo’n ZZP-ers evenement kwam ik eind oktober in contact met de mannen van ’Concentus Communications Engineers’ in Hilversum. Die zitten nota bene op loopafstand van mijn huis.
Zij begrepen wat ik wil. Namelijk mijn blog ontwerpen en beheren, waarvoor de mooie kreet ’ontzorgen’ meer dan toepasselijk is. Ze gingen aan de slag en zie hier: mijn blogazine is klaar en ’live’ (anders had u dit stukje niet kunnen lezen). Maar nog niet af. Wordt dus vervolgd
