Weinig rafelrandjes
Waarom zou je het wiel opnieuw uitvinden. Nu SUV’s en crossovers in Europa mateloos populair zijn, dan is het handig als je een compleet programma aan kunt bieden. Ford heeft met de EcoSport en de Kuga twee compacte crossovers, maar nog geen grote. Die rijdt al wel een tijd in de VS rond en dan is één en één twee. Dus werd de Edge hierheen gehaald.
Maar één op één een Amerikaanse auto naar Europa halen, is vragen om moeilijkheden. De wegen hier zijn totaal anders en wij Europeanen rijden duidelijk sportiever. Dus moesten de nodige zaken, waaronder het onderstel, aangepast worden. Dat was ook weer niet zo’n hele grote klus, want de Edge is ontwikkeld op basis van hetzelfde platform als de S-MAX, Mondeo en Galaxy. Of die exercitie geslaagd is, kunt U in dit verhaal lezen.
Ford levert de Edge in Europa uitsluitend met dieselmotoren en standaard vierwielaandrijving. Daardoor liggen de prijzen op een vrij hoog niveau. Je moet minimaal 56.165 neertellen voor een Edge. De 2.0 TDCi Bi-Turbo in Sport-uitvoering kost al 65.215 euro en met X-Pack, Luxury Pack, Comfort Pack, metallic lak en Pack Veiligheid komt daar nog eens 7.150 euro bij (totaalprijs 72.365 euro).
Concurrentie
Door die prijsstelling moet je de Edge in het premium segment positioneren. Zijn meest directe concurrent is de Jeep Grand Cherokee, maar die is met een vanafprijs van 80.990 euro heel veel duurder, maar ook net weer een slagje groter. De BMW X3 en de Mercedes GLC zijn juist weer wat kleiner (het scheelt in beide gevallen ongeveer vijftien centimeter) en zijn net even goedkoper (respectievelijk vanaf 53.309 en 55.995 euro) dan de Edge. Zoek je het bij die twee merken hogerop ( X5 en GLE), dan komen we rond de 70 mille uit voor de instapprijs. De Ford Edge vult bij Audi mooi het gat op tussen de Q5 en de Q7.
Imposant
Op de een of andere manier had ik een heel andere perceptie van de Edge. Ik werd met mijn neus op de feiten gedrukt toen ik thuis aankomend deze crossover van Ford voor mijn garage zag staan. Hij is echt imposant. Niet zo heel gek natuurlijk als je je bedenkt dat de Edge 4,80 meter lang en 1,93 meter breed is. Erg hoog is hij niet met 1,69 meter. Nu moet ik zeggen dat hij in de goudkleurige lak ook wel extra opvalt. Hij is best wel dynamisch en stoer. De 20-inch wielen helpen daaraan mee. De achterzijde komt met zijn behoorlijke spoiler boven de achterruit, de diffuser en de twee rechthoekige uitlaatuiteinden op de hoeken sportief over. Zie je de Edge in je binnenspiegel naderbij komen, dan ga je wel aan de kant.
Riante ruimte
Ik heb met Amerikaanse auto’s vaak de ervaring dat sommige delen in het interieur van hard en goedkoop ogend plastic zijn gemaakt en soms valt de afwerking ook tegen. Zo niet bij de Edge. Het dashboard lijkt zo uit een S-MAX te komen en de gebruikte materialen zijn van hoge kwaliteit. Een strak en overzichtelijk instrumentarium, een helder en scherp kleuren aanraakscherm (8 inch) op de middenconsole, een multifunctioneel stuur en de meeste knoppen zitten of logische en goed bereikbare plaatsen.
De stoelen, die prima verstelbaar zijn, hebben een lange zitting en geven goede steun. Stuur en stoelen zijn verwarmd en de pedalen hebben een aluminium afwerking. Daarbij zorgt het panoramadak voor veel licht in de Edge. Overigens is de ruimte voorin uitstekend en ook achterin is comfortabel te zitten. Zeker voor twee personen, want in het midden is de beenruimte wat beperkter door de middenconsole. De laadruimte is echt riant en varieert van 602 tot maar liefst 2.080 liter!
Alleen diesel
Ford levert de Edge in Europa uitsluitend met dieselmotoren en heel veel keuze is er niet. Met één turbo levert de 2.0 TDCi 132 kW/180 pk en 400 Nm en met twee turbo’s is dat 154 kW/210 pk en 450 Nm. Bij de ‘zwakkere’ moet je zelf schakelen en bij de ander doet een automaat dat voor je. Beide hebben zes versnellingen en de Powershift automaat is ook met flippers achter het stuur handmatig te bedienen.
Ik heb gereden met de sterkste variant en dit naar volle tevredenheid. De diesel heeft, ondanks het hoge gewicht van de Edge (bijna twee ton, om precies te zijn 1.949 kilo) er goed de vaart in. Hij is bovendien opvallend stil dankzij het Active Noise Control (een systeem dat een anti-geluid produceert). Soepel is de motor ook, maar wat wil je ook met 450 Nm koppel, dat tussen de 2.200 en 2.250 toeren maximaal is. Dat is best wel een klein toerenbereik en het heeft dan ook niet veel zin om de motor veel toeren te laten maken. Met 211 km/uur topsnelheid en een acceleratie van 0 naar 100 km/uur in 9,4 seconden kun je prima uit de voeten. Dat de motor er toch wel behoorlijk aan moet trekken door dat hoge gewicht, wordt duidelijk bij het brandstofverbruik. De beloofde 1 op 16,9 blijkt wel heel optimistisch. Daar bleef in de praktijk 1 op 11,8 van over.
Verrassend lekker
Ford is er ook bij de Edge in geslaagd om zijn reputatie als producent van plezierig en goed rijdende auto’s waar te maken. Geen sinecure gezien de hogere opbouw en het gewicht. Veel last van zijwind heeft de Edge niet en dankzij de standaard vierwielaandrijving heb je veel grip en stuurt de Edge neutraal door een bocht. Pas heel laat wil de neus de buitenkant van de bocht opzoeken (onderstuur). Wel is de besturing wat aan de zware kant. Mede door de grote 20-inch wielen komt de afstelling van het onderstel wat stug over, zonder overigens echt oncomfortabel te zijn. De Edge is gewoon een verrassend lekker rijdende auto, maar lichtvoetig is hij niet. Wel beschikt hij over een stel uitstekende remmen en zit boordevol veiligheidssystemen.
Conclusie
Ford heeft met de Edge nu ook zijn fullsize SUV of zo U wilt crossover. Een imposante auto die, om maar een beeldspraak te gebruiken, weinig rafelrandjes heeft. Hij biedt heel veel ruimte, rijdt verrassend lekker, heeft een mooie aandrijflijn en een keurige afwerking. Alleen moet je wel behoorlijk diep in de buidel tasten voor de Edge.
