Bijzonder buitenbeentje
Suzuki heeft met de nieuwe Ignis een bijzonder autootje in de markt gezet. Een karretje ook waar ik in eerste instantie geen chocola van kon maken. Is het nu een mini-SUV of gewoon een uit de kluiten gewassen vijfdeurs stadsauto/hatchback? Het heeft enige tijd geduurd voordat ik daar uit was. Niet alleen kon ik hem gaandeweg de week steeds beter plaatsen, maar ik begon hem ook leuker te vinden.
De vorige Ignis, waarvan tien jaar geleden de productie stopte, was niet echt een sprankelende, dan wel een opvallende auto. Hij werd ook als Subaru Justy verkocht en zelfs met vierwielaandrijving. De nieuwe Ignis is heel dicht bij het concept iM-4 gebleven, dat in 2015 op de Autosalon van Genève debuteerde. Niet vaak blijft een productiemodel zo dicht bij het origineel.
De bijzondere positie van de Ignis komt ook in de relatief hoge prijs tot uiting. Die begint namelijk bij 14.499 euro voor de 1.2 Comfort. Prijzen van een doorsnee stadsauto beginnen doorgaan ergens tussen de 10 en 11.000 euro . De door mij gereden 1.2 Stijl Smart Hybrid Intro kost 17.999 euro. Daar zit dan de metallic lak (499 euro), In-Touch achteruitkijkcamera (299 euro) en Comfort-pakket bestaande uit regensensor en parkeersensoren (599 euro) niet bij. Standaard heeft de Intro onder andere In-Touch met navigatie (7-inch tablet midden op dashboard), 16-inch lichtmetalen wielen, klimaatcontrole, cruise control en elektrische ramen (alle vier) en buitenspiegels. 19.999 euro staat op het prijskaartje van de duurste Ignis. Die heeft dan standaard vierwielaandrijving (AllGrip).
Concurrenten
Had ik in het begin de nodige moeite de Ignis te positioneren. Ik was er vrij snel uit dat hij eigenlijk in het segment van de stadsauto’s een uitzonderingspositie bekleedt, een bijzonder buitenbeentje is. Mini-SUV (of zo U wilt crossover) past het best bij deze geinige Suzuki. En welbeschouwd heeft de Ignis daarmee geen concurrenten. Geen enkel ander merk heeft een dergelijk autootje. Zet hem tegenover een Volkswagen up! of Opel Karl, dan schrik je toch wel een beetje van het prijsverschil. Maar met 3,70 meter is de Ignis ook weer net wat groter. Zit tussen een A- en B-segment auto in.
Commentaar
Ik heb eigenlijk best wel veel commentaar gehad op de Ignis. Veelal positief en als er al kritiek was, dan vooral over de achterzijde. Kreeg van iemand de vraag: ”Wanneer ze de Ignis af zouden maken, want ze zijn de achterkant vergeten?” en een ander dacht dat de Ignis van achteren een flink klap met een schop had gekregen. De achterzijde is inderdaad de minder sterke kant van deze mini-SUV. Daarentegen heeft hij wel een geheel eigen front, dat er mede dankzij de LED-dagrijverlichting geinig uitziet. Met bijna 1,60 meter is hij vrij hoog, vandaar dat SUV-karakter. De wielen staan ook behoorlijk op de hoeken. De wielbasis is relatief groot met 2,435 meter.
Verrassend
Dankzij die forse wielbasis is de Ignis opvallend ruim en praktisch van binnen. Er zijn niet veel stadsauto’s waar ik heel behoorlijk achter mezelf kan zitten, met dank aan de standaard over een lengte van 16,5 centimeter verstelbare stoelen op de achterbank. In dit jaargetijde is stoelverwarming (standaard) een welkome luxe. Ondanks dat er dus opvallend veel beenruimte achterin is, valt de laadruimte met 260 liter niet eens tegen. De rugleuning van de achterbank kan in twee delen (50/50) neergeklapt worden. Dan is er 1.100 liter laadruimte, maar geen vlakke laadvloer.
Het interieur ziet er verzorgd uit met als modern detail de tablet voor navigatie/camera midden op het dashboard. Dat dashboard is wel van hard plastic gemaakt, maar maakt geen goedkope indruk. De stoelen zitten heel behoorlijk, maar zouden wel een iets langere zitting mogen hebben.
Milde hybride
Onder de motorkap van ‘mijn’ Ignis voor een week ligt een 1,2 liter viercilinder benzinemotor. Die is goed voor 66 kW/90 pk en een maximum koppel van 120 Nm bij 4.400 toeren. Het is een zogenaamde ‘milde hybride’. Er is bij deze versie een krachtiger dynamo gemonteerd, die niet alleen als startmotor fungeert, maar tijdens accelereren ook 50 Nm extra koppel kan leveren. De extra energie (stroom) die daarvoor nodig is, ligt opgeslagen in een pakket lithium-ion batterijen onder de stoel.
Door die ondersteuning is de Ignis vooral zuiniger. In plaats van 1 op 21,7 verstookt de Smart Hybird (want dat is zijn benaming) volgens de officiële verbruikscijfers 1 op 23,3. Dat gaat ook deze keer niet lukken, zoveel is wel duidelijk, maar het verschil tussen theorie en praktijk is bij deze Ignis opvallend klein. Ik kwam uit op 1 op 19,2 en dat terwijl je als je een beetje vlot wilt rijden je de motor op toeren moet houden. Bij weinig krukasomwentelingen is de trekkracht namelijk gering. De prestaties mogen er best wel zijn met een top van 170 km/uur en een sprint van 0 naar 100 km/uur in 12,2 seconden. Bij fel optrekken en hoge toeren is de motor wel prominent te horen. De standaard vijfbak schakelt als een zonnetje.
Hoge zit
Dankzij de hoge zit, heb je een goed overzicht en het zicht rondom is OK. De besturing is licht en direct, maar zou in de middenpositie iets meer gevoel mogen geven, terwijl je op de snelweg voortdurend een beetje aan het bijsturen bent. Om overhellen van de carrosserie tegen te gaan (Ignis heeft vrij hoog zwaartepunt) is de afstelling van het onderstel aan de stevige kant. Dat komt vooral op slechte wegen tot uitdrukking, waar met name de achteras wat klappert. Daarentegen heeft de Ignis een verrassend goede wegligging. Hij is met flinke snelheid een bocht in te gooien, vertoont pas laat enig onderstuur. Ook van zijwind heeft hij niet veel last. De remmen zijn op hun taak berekend en het aantal veiligheidssystemen is opvallend groot, zeker voor een auto uit deze klasse.
Conclusie
Bijzonder buitenbeentje staat boven dit verhaal, want in het A-segment (stadsauto) heeft de Ignis geen concurrenten. Een andere mini-SUV is er niet. Dat maakt hem uniek, maar de keerzijde is dat hij daardoor wel duurder is dan andere stadsauto’s. Daarvoor krijg je een guitig autootje terug, dat ook nog eens opvallend ruim en praktisch is en waar je zeker mee opvalt.
