Voor geen kleinte vervaard
Bij de moderne crossover/SUV is het vaak schijn die bedriegt. Ze zien er uit alsof het terrein hun natuurlijke habitat is, maar meestal hebben ze niet eens vierwielaandrijving. Dat is bij de kleine Fiat Panda Cross wel anders. Deze kleine SUV ziet er niet alleen lekker stoer uit, staat hoog op de ‘poten’ en heeft bovendien vierwielaandrijving met elektronisch sperdifferentieel. Hij is in het terrein dus voor geen kleintje vervaard.
De Panda Cross is juist beregoed in het zand. Maar gaat dat niet ten koste van het comfort op de verharde weg? Daar is op slechts één manier achter te komen en dat is rijden.
Tegenwoordig is de crossover/SUV mateloos populair. Dat was vroeger wel anders. Toen werden terreinwagens, want daarvan stammen crossovers en SUV’s af, nog aangeschaft omdat de baas regelmatig (voor werk en/of hobby) van de verharde weg af moest. Nu is het ergste obstakel vaak niet meer dan een hoge stoeprand. Het zijn trendy auto’s die vooral vanwege hun hoge zit worden aangeschaft.
Fiat was er met de Panda vroeg bij. Al in 1989 werd het stadsautootje uitgerust met vierwielaandrijving. De Panda 4×4, later omgedoopt tot Climbing, is de voorloper van de Panda Cross. Die heeft niet alleen een stoer uiterlijk, maar ook aandrijving op alle vier de wielen. Daarin is hij uniek in het A-segment. Daar kom ik zo nog op terug.
Eerst even de pecunia. Wie voor de Cross kiest, kiest voor het complete pakket. Dus voor de TwinAir Turbo 90 motor en vierwielaandrijving en daar hangt wel een stevig prijskaartje aan. Is de Panda te koop voor een prijs vanaf 11.995 euro (Pop met 1.2-liter viercilinder). Voor de Cross moet op 5 euro na 20 mille worden neergeteld. Prijs geteste auto: 21.075 euro.
Concurrenten
Er zijn in alle maten crossovers te koop, maar in het A-segment zijn ze dun gezaaid. Er zijn twee alternatieven. Die zien er wel lekker stoer uit en hebben meer bodemvrijheid, maar ontberen vierwielaandrijving. Dat zijn de Opel Adam Rocks en de Volkswagen Cross up! En dan heb je nog de Suzuki Jimny, maar die is nog van de oude stempel en een echte terreinwagen.
Glimlach
Als je de Panda Cross ziet, dan verschijnt er bijna automatisch een glimlach op je gezicht. Hij is vertederend als een Pandabeer, maar toch ook wel weer lekker stoer. Je ziet aan hem af dat hij het zware werk aankan. Onder meer door de opengewerkte skidplate onder de bumper. De mistlampen zijn als twee ronde ogen in de bovenkant van de bumper geïntegreerd en de koplampen zijn in matzwarte lijsten vervat. Op het dak forse dakrails, achter ook een beschermende skidplate en boven de dorpel een zilvergrijze stootrand met op de achterportieren de naam Cross. Ook is de bodemvrijheid groter dan van een gewone Panda.
Stoer
De aankleding van het interieur past goed bij het stoere karakter van de Panda Cross. De versnellingspook hangt onder aan het dashboard en bevindt zich daardoor prima onder handbereik. Nog steeds bevinden de knoppen voor de elektrische bediening van de voorportierramen zich boven die pook en dat is niet de meest logische plek. Daar weer boven de bediening van de airco met lekker grote knoppen en dan een display. Daarop wordt de navigatie niet weergegeven. Bovenop het dashboard is namelijk een telefoonhouder geplaatst (hij is te verwijderen) en navigeren kun je alleen via je smartphone. Het hele dashboard ziet er leuk en eigenlijk best wel stoer uit met voor de bijrijder een handig opbergvak.
Ondanks zijn beperkte lengte (3,70 meter en dat is door de dikkere bumpers vijf centimeter langer dan de gewone Panda) is de ruimte in de Panda Cross prima. Je zit net wat hoger op stoelen, die een iets langere zitting zouden mogen hebben en redelijke steun geven. Staan de stoelen in de achterste stand, dan is de beenruimte achterin beperkt. Maar ze hoeven zeker niet altijd helemaal naar achteren te staan en dan is op de achterbank prima te zitten (zie foto). De laadruimte varieert van 225 tot 870 liter.
Blijft wennen
Als het om motoren bij de Cross gaat, dan is er geen keuze. Hij wordt uitsluitend met de TwinAir Turbo 90 geleverd en dat is eigenlijk best wel jammer, want een groot fan ben ik nooit geweest van deze tweecilinder. Je hoort hem luid en duidelijk, zeker bij hogere toerentallen en bij stationair toerental staat de hele Panda te schudden. Het is al beter dan in het verleden, maar geef mij maar een viercilinder die rustiger loopt. De zesbak schakelt overigens prima en de prestaties zijn heel behoorlijk met een top van 167 km/uur en een acceleratie van 0 naar 100 km/uur in 12 seconden. De trekkracht bij lage toeren valt ook helemaal niet tegen (145 Nm bij 1.900 toeren). En dan het verbruik. Van de beloofde 1 op 20,4 blijft in de praktijk 1 op 14,7 en dat ligt wel ver verwijderd van het officiële cijfer.
Kiezen
Als je de draaiknop onder de pook in de stand Auto zet zal in de meeste gevallen de aandrijving op de voorwielen plaatsvinden. Mocht het nodig zijn, dan worden de achterwielen bij geschakeld. Je kunt de vierwielaandrijving ook continu inschakelen en dan blijkt de Panda Cross opvallend goede kwaliteiten in het terrein te hebben. Hij heeft voldoende bodemspeling en hij is natuurlijk lekker licht. Hij ploegt zo lekker door zand en modder heen en een steil klimmetje is ook geen probleem.
Op de verharde weg blijkt snel dat de afstelling van het onderstel eigenlijk best wel comfortabel is, maar met drempels zal de Panda Cross geen vrienden worden. Hij heeft niet al teveel last van zijwind, is in bochten licht onderstuurd en de besturing is goed direct. Met de City-knop ingedrukt biedt de stuurbekrachtiging meer assistentie. Handig bij parkeren. De remmen zijn op hun taak berekend.
Conclusie
Aan de Fiat Panda Cross zitten twee kanten. Het is om te beginnen een ontzettend leuk autootje om naar te kijken en hij doet het verrassend goed in het terrein. Bovendien biedt hij ondanks zijn beperkte afmetingen verrassend veel ruimte. Maar door de Panda Cross uitsluitend uit te rusten met de rumoerige en schuddende tweecilinder, zullen misschien wel potentiële kopers afhaken.
